Monday 23 June 2014

اوماغ

 
امشب يكي از بهترين برنامه هاي فرهنگي و هنري هزارگي بنام اوماغ يا خوشي در ملبورن بود كه با اجراي زيباي خانم نفيسه نظري و فرهاد زاهدي أجرا گرديد.

در اين برنامه شعر، رقص، آواز، موسيقي و تياتر هزارگي با هنرمندي هنرمندان جوان چون تقي...
خان هزاره، خيرعلي شهرستاني و بشير بختياري تقديم گرديد.

برنامه ريزي و مديريت صحيح نقش بزرگي در موفقيت اين برنامه داشت، اين برنامه به خوبي ظرفيت فرهنگي، هنري و هويتي جامعه هزاره را به نمايش گذاشت.






همكاري و تشويق نهادهاي فرهنگي ويكتوريا و شهرداري دندينانگ از جنبه هاي ديگر ارزنده گي اين برنامه بود.
امشب سالن اسپرينگ ول تاون هال شهرداري دندينانگ غرق در اوماغ بود.
تشكر ويژه دارم از تك تك دست اندركاران، دست شان درد نكند.
دكلمه شعر هزارگي با صداي خانم ذكيه بيگ، حكايت خوشي ها و بدبختي هاي يك دهقان هزاره بود كه با احساس عميق و لهجه شيرين هزارگي بيان شد، ذكيه بيگ يكي از زنان فعال هزاره است كه در انجمن دوستي زنان هزاره استراليا فعاليت مي كند، چهره اي است شناخته شده با انگليسي فصيح در اكثر مجالس و محافل اجتماعي و حقوق بشري استراليا با صداي رسا از حقوق هزاره ها و زنان هزاره دفاع مي كند او و ديگر همكارانش... يكي از دست اندركاران اين برنامه بود.

نفيسه نظري يكي از مجريان اين برنامه بود كه با صداي گرم، دلنشين، مهربان و لهجه شيرين هزارگي خويش به خوبي برنامه را اجرا و در مقاطعي كنترل كرد؛ در جايي دكلمه اي عالي را زمزمه كرد، گرچه بعضي وقت ها مايك اش قطع مي شد ولي با اين همه به محفل روح و جاني ديگر داده بود.

يكي از خوبي هاي برنامه اين بود كه خالي از سخنراني، مردان سخنور عقده اي و خواهان شهرت افغاني بود،
هر كس هر هنري داشت بدون استفاده از زبان به نمايش مي گذاشت و مي رفت پي كارش، البته همكاران استراليايي اين برنامه از جمله شهردار دندينانگ به اين مهم مبادرت ورزيدند كه اون ها هم از روي نوشته و در مدتي كوتاه صحبت كردند كه اگر خلاصه صحبت هاي اون ها ترجمه مي شد خالي از فايده نبود.

برنامه با رقص يا دنس هزارگي شروع شد كه چندين دختر و پسر جوان با لباس هاي هزارگي آنرا أجرا كردند با توجه به سنتي بودن جامعه هزاره و مشكلات آن، اجراي خوب و شجاعانه آن از ديگر برجستگي اين برنامه بود؛ البته شخصن معتقد هستم اگر برنامه با قرائت قرآن كريم كه قاري هاي خوش صدا و هنرمند كه الحمدلله كم نداريم شروع مي شد و بعدش دنس بهتر بود چون هنر قرائت قرآن چه بخواهيم چه نخواهيم جزيي از عناصر فرهنگي جامعه ما شده است با اين كار مي توانيم طيف سنتي و مذهبي جامعه را شريك كنيم و هم اينكه نشان دهيم مسلمان و مذهبي بودن با خوشي و اوماغ تضادي ندارد.

 

No comments:

Post a Comment